Szczególny przypadek Monachium

Kazimierz Mochlinski z Monachium

Rzadko się zdarza, aby finał Ligi Mistrzów był tak dobrze skorelowany geograficznie, jak pojedynek Paris Saint-Germain z Interem Mediolan w Monachium. Francuzi i Włosi spotkają się w pół drogi w Niemczech, a udział w tym będą mieli Polacy – Piotr Zieliński i Nicola Zalewski w szczytowych momentach swoich karier.

Nie brakowało dramaturgii

Przed półfinałami spodziewano się czegoś innego. Mówiono o możliwym powrocie Roberta Lewandowskiego do Monachium, gdzie grał pamiętne mecze dla Bayernu. Wojciech Szczęsny mógł zagrać przeciwko swojemu byłemu klubowi, Arsenalowi. Spekulowano też o ponownym powrocie do Bawarii trenera Barcelony, a wcześniej także Bayernu – Hansiego Flicka. Ale Barca odpadła i tym razem nie zmierzy się ze swoim byłym piłkarzem i trenerem Luisem Enrique. Barcelona nie ma szczęścia do finałów rozgrywanych w Monachium. Po raz drugi takie spotkanie odbędzie się na stadionie Bayernu – i po raz drugi Katalończycy odpadli w półfinale.

W obu przypadkach nie brakowało zresztą dramaturgii. W 2012 roku ulegli Chelsea, mimo że przeciwnik grał w dziesiątkę po czerwonej kartce. Tym razem przegrali z Interem po dogrywce, w niesamowitym dwumeczu zakończonym wynikiem 7:6. Trzynaście lat temu pogromca Barcelony wygrał Ligę Mistrzów. Czyżby w 2025 roku Inter powtórzył regułę Chelsea?

Nie jest to zbieg okoliczności, że Simone Inzaghi w trzecim sezonie jako trener Interu drugi raz dotarł do finału Ligi Mistrzów. W 2023 roku w Stambule lepszy okazał się od niego Manchester City, a teraz na jego drodze stoi wyjątkowy Luis Enrique, który doprowadził PSG do finału Champions League w swoim drugim sezonie pracy w Paryżu. Dwa lata temu możliwość zatrudnienia hiszpańskiego szkoleniowca odrzucono w... Chelsea. Enrique nie sądził, że może zostać trenerem w Londynie, a PSG wykorzystało tę sytuację i ma teraz z niego wielką pociechę. W tym sezonie Chelsea musiała zacząć grę w pucharach od eliminacji do Ligi Konferencji, którą kilka dni temu wygrała. W tym samym czasie paryżanie stoją przed szansą zwycięstwa w najważniejszej europejskiej konkurencji.

Pogromcy Anglików

Połączenie PSG i Enrique powstało, bo obie strony widziały w sobie nawzajem wielki potencjał na sportowy sukces. Oprócz tego klub i trener pasują do siebie z jeszcze jednego powodu – 1970. W tym roku powstało Paris Saint-Germain, i w tym roku urodził się Enrique. Działacze PSG chwalą jego ogromną, imponującą energię, którą trener przekazuje do każdego zakątka klubu. Hiszpan przekształcił nawet w siłownię swoje biuro! Zazwyczaj co pół godziny wstrzymuje swoją pracę, żeby wykonać kilka ćwiczeń – głównie pompek. To przekłada się na sposób gry drużyny, która prezentuje wyjątkową energię. Intensywność i siła fizyczne są dziś uważane za wyróżnik futbolu angielskiego – a jednak niesamowite PSG pokonało już w tej edycji Ligi Mistrzów czterech przedstawicieli Premier League!

Ograło Manchester City, Liverpool, Aston Villa i Arsenal – ostatnią trójkę eliminując w fazie play off. To nie może być zbieg okoliczności. Porównanie do Anglików jest dla Francuzów o tyle istotne, że niedawno dwa kluby angielskie zwyciężyły w pozostałych europejskich pucharach. Tottenham zatryumfował w Lidze Europy, a Chelsea w Lidze Konferencji. Reszta angielskiej elity przegrywała z PSG. Miłym akcentem dla paryżan będzie fakt, że dzisiejszy finał poprowadził Istvan Kovacs, rumuński sędzia, który prowadził także ich wygrane 1:0 spotkanie na terenie Liverpoolu.

Perspektywa angielska jest tym bardziej ciekawa, że w fazie ligowej LM zarówno PSG jak i Inter odwiedzili Wyspy Brytyjskie. We wrześniu, kiedy Zieliński był jeszcze podstawowym wyborem Inzaghiego w pucharach, walnie przyczynił się do tego, że mediolańczycy zremisowali bezbramkowo na terenie Manchesteru City, wówczas obrońcy mistrzostwa Anglii. W październiku PSG spisało się wyraźnie gorzej w Londynie, przegrywając z Arsenalem 0:2, choć wynik mógł być znacznie gorszy. W tamtej części sezonu trener Enrique jeszcze nie przystosował swojego zespołu do nieobecności Kyliana Mbappe, który kilka tygodni wcześniej rozpoczął swoją przygodę w Realu Madryt.

Martwiący przykład

Szkoleniowiec z czasem dokonał jednak tego, częściowo poprzez przesunięcie Ousmane'a Dembele ze skrzydła bliżej środka pola i przekonaniu zawodnika, że w tej roli będzie odnosił sukcesy. W kwietniu jedenastka PSG zrewanżowała się Arsenalowi, pokonując Kanonierów w Londynie 1:0 – oczywiście po bramce Dembele. Co prawda był to jego jedyny gol w ostatnich 9 występach, lecz mimo tego najlepszy piłkarz Ligue 1 minionego sezonu – wybrany głosami pozostałych graczy – w 2025 roku osiągnął 25 bramek w 28 występach dla PSG! W całym sezonie strzelił 33 gole we wszystkich rozgrywkach.

Dembele w zdobywaniu bramek bardzo pomogło ściągnięcie w styczniu Kwiczy Kwaracchelii, co także przyczyniło się do różnicy wyników w starciach z Arsenalem jesienią, a wiosną. Wcześniej Gruzin był kolegą Zielińskiego w Napoli. Teraz zmierzy się z nim w finale Ligi Mistrzów.

Dla „Ziela” i całego Interu transfer Kwaracchelii może być martwiący, bo jest przykładem znakomitego budowania drużyny przez Enrique – w przeciwieństwie do wcześniejszego podejścia paryżan, ściągających takie mega gwiazdy, jak Lionel Messi, Neymar czy Mbappe. Mimo tego nie zdołali z nimi zdobyć Ligi Mistrzów. Najbliżej byli w 2020 roku, kiedy przegrali z Bayernem i Robertem Lewandowskim. To jedyny dotychczasowy występ PSG w finale LM, który został wtedy zepsuty brakiem obecności kibiców na stadionie, co wynikało z pandemii koronawirusa. W dzisiejszy wieczór fani spróbują nadrobić to, co stracili w Lizbonie przed pięcioma laty.

Miasto debiutantów

Czyżby więc po przegranej z Bayernem Monachium teraz PSG wygra w Monachium? Dla Enrique Niemcy są krajem szczególnym, bo to właśnie tam, w Berlinie, wygrał z Barceloną Champions League 10 lat temu. Niesamowite jest to, że szkoleniowiec do tej pory prowadził swoje zespoły w 10 finałach i wszystkie wygrał – sześć z Barceloną i cztery z PSG. Tydzień temu przedłużył tę serię w finale Pucharu Francji, kompletując drugi dublet z rzędu, pokonując Stade de Reims 3:0. Była to dobra rozgrzewka przed Interem, także o znaczeniu symbolicznym – bo Reims to pierwszy finalista Pucharu Europejskich Mistrzów Klubowych z Francji. W 1956 roku przegrało z Realem Madryt

Warto w tym miejscu wspomnieć, że sam Inter dotarł do 7 finałów PEMK/Ligi Mistrzów, a wszystkie francuskie kluby razem wzięte osiągnęły takich finałów 8. Inter wygrał trzy takie finały, a ekipom z Francji udało się to tylko Olympique'owi Marsylia w 1993 roku – co miało miejsce w... Monachium, gdy rywalem marsylczyków był AC Milan, czyli derbowy rywal Interu. Istnieje więc niemałe prawdopodobieństwo, że ponownie powtórzy się historia, w której Francuzi pokonują mediolańczyków w Monachium. Do tego trzeba dodać fakt, że w 4 z 5 finałów PEMK/Ligi Mistrzów, które odbywały się w stolicy Bawarii, wygrywały zespoły, dla których były to debiutanckie tryumfy – Nottingham Forest w 1979, wspomniana Marsylia, Borussia Dortmund w 1997 i Chelsea w 2012. Czy PSG dołączy do tej listy?

Istnieje jednak pewne pocieszenie dla Zielińskiego, Zalewskiego i ich kolegów. PSG już w tym sezonie w Monachium przegrało – z Bayernem 0:1 w fazie ligowej, a Inter na tym samym stadionie pokonał Bawarczyków w ćwierćfinale 2:1. Wytypowanie zwycięzcy pomiędzy PSG a Interem będzie więc równie trudne jak odgadnięcie, kto zostanie prezydentem RP. Tyle dobrze, że chociaż europejski finał będzie stanowił miłą odskocznię od brudnego i męczącego świata polityki.