Czarny koń?

BRUK-BET TERMALICA NIECIECZA

Nieciecza nie pójdzie śladem Ruchu z sezonu 1988/89 i nie zdobędzie jako beniaminek mistrzostwa Polski, niemniej stać ją na pójście w ślady beniaminka z poprzedniego sezonu – GKS-u Katowice. Skąd takie przypuszczenia?

Powody są trzy. Powód pierwszy – właściciele. Państwo Witkowscy udowodnili już, że prowadzenie rodzinnego klubu w małej osadzie to nie jest kaprys. Kaprysem można by to nazwać, gdyby osiągnęli ten poziom, spadli, a potem zwinęli  interes. Tymczasem oni potrafili się już wdrapać na szczyt po raz trzeci. W dodatku może imponować podejście właścicieli. Oni budują ten klub tak, by stał się – i stał się – ważnym elementem życia lokalnej społeczności. Oni prowadzenie klubu piłkarskiego tak po prostu lubią. W dodatku wydaje się, że zapłacili już wszystkie grzechy nowicjuszy i zrozumieli zasady obowiązujące w tym biznesie. A skoro ich klub znów jest wśród najlepszych – robią wszystko, żeby nie była to przygoda w stylu komety Halleya.

Powód drugi – trenerzy. Marcin Brosz i jego sztab to przedstawiciele nurtu szkoleniowego, który wie, co robi, a nie robi, co wie. Potrafią reagować zarówno szybko (najpierw wyciągnięcie zespołu z kryzysu zagrażającego spadkiem na trzeci poziom rozgrywkowy), jak i długofalowo (awans).  Potrafią reagować na wydarzenia boiskowe, potrafią rozmawiać z piłkarzami i wytłumaczyć czego oczekują. Pracują spokojnie, bo mogą pracować spokojnie. Wiedzą, że są chciani i doceniani. Marcin Brosz po awansie przedłużył kontrakt do 30 czerwca 2027 r.

Powód trzeci – piłkarze. Kadra zmieniana jest w mądry sposób, spokojnie, wszystko jest przemyślane. Nowi zawodnicy – jak uczy doświadczenie poprzednich sezonów – umiejętnie wpasowywani są w zespół. Do tego Nieciecza na rynku transferowym potrafi zaskoczyć. Wrażenie musiało zrobić ściągnięcie Jesusa Jimeneza, który z tak dobrej strony pokazał się w Górniku Zabrze.

Paweł Czado

BRAMKARZE

OBROŃCY

POMOCNICY

NAPASTNICY